Van Damascus naar Leiden: Het Inspirerende Levensverhaal van Maher Alyousef
Maher Alyousef werd geboren in Damascus, de hoofdstad van Syrië, en woonde daar praktisch zijn hele leven. Hij groeide er op, leerde het kappersvak, stichtte een gezin, kocht een huis, bouwde een bedrijf op en vergaarde zijn fortuin. Vandaag de dag koestert hij dit alles als herinneringen. Zijn verhaal is dat van iemand die alles moest achterlaten om een nieuw leven op te bouwen in een ver, vreemd land.
Toen hij nog maar een kind was, leerde hij haar knippen en besefte hij dat hij dit zijn hele leven wilde doen. Op 18-jarige leeftijd verliet hij voor het eerst Syrië en ging werken als kapper in Dubai en Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten. Na vijf jaar hard werken zonder vakanties keerde hij terug naar Syrië met nieuwe vaardigheden en een flink bedrag gespaard geld. Hiermee kon hij zijn droom waarmaken: een eigen kapsalon openen in Damascus. Daarna kocht hij een huis in dezelfde stad. Maher vertelt dat hij alles zonder hypotheek heeft betaald. Hij was een jonge werker die zijn leven aan het opbouwen was. Hij trouwde met zijn vriendin Enas Alsalhani, stichtte een gezin, kreeg een zoon en daarna twee dochters. Maher was gelukkig: hij werkte elke dag met passie, had een goed inkomen en zijn kinderen groeiden vrij en blij op.
Maar 2011 betekende een keerpunt in de Syrische politiek en in het leven van haar inwoners. In maart van dat jaar werd een vreedzame pro-democratische demonstratie – geïnspireerd door de Arabische Lente – met geweld onderdrukt door de overheid. Het land belandde in een spiraal van politieke en sociale conflicten die zouden uitmonden in een burgeroorlog die tot op de dag van vandaag voortduurt, zonder einde in zicht.
De oorlog begon in de provincies, en men dacht dat de grote steden minder risico liepen. Maher en zijn familie bleven in Damascus, en probeerden een zo normaal mogelijk leven te leiden. Maher bleef dagelijks naar zijn werk gaan, al werd dat steeds moeilijker, tot de oorlog uiteindelijk ook Damascus bereikte. Hij zag hoe zijn stad veranderde: monumenten, scholen, bekende plekken en huizen verdwenen door bombardementen. Het gezin kreeg te maken met water- en stroomuitval en voedseltekorten.
De kinderen van Maher begonnen hun gedrag te veranderen en huilden elke avond. Maher en zijn vrouw realiseerden zich dat de kinderen posttraumatische stress aan het ontwikkelen waren. Maher bleef hopen dat alles snel voorbij zou zijn en dat vluchten niet nodig zou zijn, maar elke dag verslechterde de situatie. Intussen was hun vierde kind geboren.
Op een dag in mei 2014 kwam het keerpunt voor Maher en zijn gezin. Die dag, na het werk, sloot Maher zijn kapsalon af en toen hij naar huis wilde gaan, werd hij omsingeld door meer dan vijf mannen. Ze knevelden hem en stopten hem in zijn eigen auto. De ontvoerders eisten $50.000 losgeld. Elf dagen werd hij vastgehouden, met gebonden handen en zonder contact met zijn familie. Na onderhandelingen en een betaling van $10.000, verzameld door zijn vader, werd hij vrijgelaten. Toen besefte Maher dat hij weg moest. Zijn zaak liep goed, hij had een fortuin opgebouwd, en wist dat hij opnieuw ontvoerd zou kunnen worden. Hij wist dat het conflict in Syrië ingewikkeld was geworden, met steeds meer betrokken partijen, waaronder terreurgroepen zoals Islamitische Staat en Al Qaeda met hun eigen belangen.
Toen hij thuiskwam, zocht Maher op internet slechts één ding: wat het beste land ter wereld was voor kinderen, waar hij als Syriër asiel kon aanvragen. Op alle websites die hij bezocht stond Nederland in de top drie.
Overtuigd dat dit de juiste weg was, begon Maher zijn vertrek te plannen – met dromen, vastberadenheid en hoop in zijn hoofd en hart.
Maher was 33 jaar oud toen hij Syrië verliet in juli 2014, op een hete zomerdag. De route naar Nederland was gevaarlijk, dus besloot hij alleen te reizen. Toen hij afscheid nam van zijn gezin in Damascus droeg hij een blauwe korte broek, een T-shirt en zwarte sneakers. Hij had ook een sjaal en $1.000, verpakt in plastic samen met zijn paspoort.
Uit wanhoop begon hij aan een van de gevaarlijkste routes: de Middellandse Zeeroute, bekend als de dodelijkste migratieroute. Het is moeilijk om je in te leven in iemand die alle hoop heeft verloren en toch zijn leven op het spel zet voor een veilige plek om te leven – maar dat was Mahers realiteit.
In de kuststad Mersin, in het zuiden van Turkije, begon Maher aan de overtocht naar Europa. Hij moest zich overgeven aan mensensmokkelaars. Samen met 200 andere Syriërs – mannen, vrouwen en kinderen – stapte hij op een vissersboot. Na twee dagen op zee werden ze overgezet op een klein houten bootje en achtergelaten om uiteindelijk gered te worden. Ze zaten buiten in onmenselijke omstandigheden. Maher kon toen nog niet zwemmen en dacht alleen maar aan zijn familie. Op de vijfde dag werden ze gered door een groot schip. Drie mensen waren onderweg overleden. Een paar dagen later kwamen ze aan in Italië. Maher kocht nieuwe kleren, gooide de vieze weg en nam volgens zijn eigen verhaal de trein naar Rotterdam, met nog $500 in zijn zak.
Bij aankomst in Nederland ging Maher direct naar het politiebureau om zijn situatie uit te leggen. De politie vertelde hem dat hij zich moest melden bij het Aanmeldcentrum voor Asielzoekers in Ter Apel, in het noorden van het land. Daar woonde hij in een kleine kamer met vier andere mannen. Na drie maanden in Ter Apel kreeg hij te horen dat Nederland zijn vluchtelingenstatus accepteerde – Syrië bevond zich immers in een humanitaire crisis – en ontving hij een verblijfsvergunning voor vijf jaar.
Maher kon nu gezinshereniging aanvragen. Na vijf maanden werd het gezin herenigd in Nederland. Dat betekende het begin van een ingewikkeld aanpassingsproces: een nieuwe taal, gewoonten, cultuur, klimaat, voeding en levensstijl. Anderhalf jaar lang gingen Maher en zijn vrouw naar een speciale school om Nederlands en de cultuur te leren.
Het gezin kreeg een sociale huurwoning van 50 m² in Hillegom, 24 km ten noorden van Leiden. Daar werd hun jongste dochter geboren, de vijfde in het gezin. De woning was te klein voor zeven personen en verkeerde in slechte staat. Door de schimmel op de muren werden de kinderen vaak ziek. Na zeven jaar daar te hebben gewoond, werden de 100 woningen van het sociale wooncomplex gesloopt en kreeg het gezin in 2021 een woning toegewezen in Leiden.
Tegenwoordig wonen ze vlakbij de Haven, de tijdelijke haven in het noordoosten van de Leidse binnenstad. De kinderen gingen naar school in de stad en maakten deel uit van hun nieuwe gemeenschap. Ze doen aan sport zoals voetbal, basketbal en zwemmen. Het gezin leerde de taal en de Nederlandse gebruiken, en toonde veel bereidheid om zich aan te passen en te integreren. Maher vertelt dat zijn 15-jarige dochter, net als veel kinderen van migranten, de Arabische moedertaal niet spreekt of schrijft. Maher houdt van het leven in Leiden en vindt het een gebalanceerde stad: rustig maar levendig, niet te druk en niet te stil. Hij voelt zich welkom bij zijn overwegend Nederlandse buren.
Maher kende Leiden al. In 2017, toen hij nog in Hillegom woonde, liep hij zeven maanden stage bij een kapsalon aan de Haarlemmerstraat, de belangrijkste winkelstraat van de stad. Dat jaar vond hij een kapsalon te huur en besloot hij, samen met een partner, een eigen onderneming te beginnen. Zo ontstond in 2018 de M&M Hair Salon, net ten noorden van de Singel, in een straat richting het centrum.
Toen Maher in Nederland aankwam sprak hij alleen Arabisch. Om zijn Nederlands te verbeteren en klanten te trekken, bedachten hij en zijn zakenpartner een slim idee: klanten die Nederlands met hen kwamen praten kregen korting op hun knipbeurt. Dankzij deze innovatie werden ze geïnterviewd in de lokale media. Zo trokken ze steeds meer klanten aan en tegenwoordig is 80% van hun klantenkring Nederlands. Maher zegt dat hij de taal beter leerde op de werkvloer dan op school. De truc om klanten aan te trekken had ook een ander doel: zich voorbereiden op het inburgeringsexamen.
In 2020, na zes jaar in Nederland, slaagde Maher voor het examen en voldeed hij aan alle vereisten om Nederlander te worden.
Tegenwoordig werkt Maher alleen in zijn kapsalon, gespecialiseerd in herenkapsels. Senioren boven de 65, studenten en mensen die de volledige prijs niet kunnen betalen, krijgen nog steeds korting. Zijn relatie met klanten gaat verder dan alleen haar knippen – hij heeft een gemeenschap rondom zijn zaak opgebouwd: sommige klanten brengen hem nieuwe klanten, anderen helpen hem met juridisch advies of met het corrigeren van berichten op sociale media. Hij heeft een website, Facebook, Instagram en TikTok. Bovendien is zijn salon erkend als stageplek voor kappersstudenten.
Maher is dankbaar voor alle kansen die zijn nieuwe land hem heeft gegeven. Nederland stelde hem in staat een nieuw leven te beginnen, te werken en zijn kennis toe te passen. Hij arriveerde met slechts $500 in zijn zak en behoort nu, dankzij zijn inzet, tot de stedelijke middenklasse. Binnenkort gaat hij op vakantie naar Dubai om zijn moeder te bezoeken. Hij leert zijn kinderen – inmiddels tussen de 17 en 6 jaar oud – dat ze moeten studeren, hard werken, anderen helpen en iets terug moeten doen voor wat ze hebben gekregen. Wat Maher het meest waardeert in het leven is een goede gezondheid, in vrede leven en anderen helpen. En hij houdt van Nederland, zijn tweede thuisland.
From Damascus to Leiden: The Inspiring Life Story of Maher Alyousef
Maher Alyousef was born in Damascus, the capital of Syria, and lived there practically his entire life. He grew up there, learned the craft of hairdressing, started a family, bought a house, built a business, and amassed his fortune. Today, he cherishes all of that as memories. His story is one of someone who had to leave everything behind to build a new life in a distant, unfamiliar country.
When he was just a child, he learned how to cut hair and realized that this was what he wanted to do for the rest of his life. At the age of 18, he left Syria for the first time and worked as a barber in Dubai and Abu Dhabi in the United Arab Emirates. After five years of hard work without any vacations, he returned to Syria with new skills and a considerable amount of saved money. With this, he was able to fulfill his dream: opening his own barbershop in Damascus. He later bought a house in the same city. Maher proudly says he paid for everything without a mortgage. He was a young man building his life. He married his girlfriend Enas Alsalhani, started a family, had a son, and later two daughters. Maher was happy: he worked every day with passion, had a good income, and his children were growing up free and joyful.
But 2011 marked a turning point in Syrian politics and in the lives of its people. In March of that year, a peaceful pro-democracy demonstration—inspired by the Arab Spring—was violently suppressed by the government. The country spiraled into political and social unrest that would lead to a civil war still ongoing to this day, with no end in sight.
The war initially began in the provinces, and people believed that the major cities were at less risk. Maher and his family stayed in Damascus, trying to live as normal a life as possible. Maher continued going to work every day, although it became increasingly difficult, until the war eventually reached Damascus as well. He watched as his city changed: monuments, schools, familiar places, and homes disappeared under bombardments. The family faced water and electricity outages and food shortages.
Maher’s children began to change their behavior, crying every night. Maher and his wife realized that the children were developing post-traumatic stress. Still, Maher kept hoping that things would soon return to normal and that fleeing wouldn’t be necessary, but the situation worsened by the day. Meanwhile, their fourth child had been born.
One day in May 2014 marked the turning point for Maher and his family. That day, after work, Maher closed his barbershop and, as he was heading home, he was suddenly surrounded by more than five men. They tied him up and forced him into his own car. The kidnappers demanded $50,000 in ransom. For eleven days, he was held captive, hands bound, with no contact with his family. After negotiations and a payment of $10,000—gathered by his father—he was released. That’s when Maher realized he had to leave. His business was doing well, he had built a fortune, and he knew he could easily be kidnapped again. He understood that the conflict in Syria had become increasingly complex, with more and more parties involved, including terrorist groups like ISIS and Al Qaeda, each with their own interests.
When he got home, Maher searched the internet for just one thing: which country in the world was best for children, and where he, as a Syrian, could apply for asylum. On every website he visited, the Netherlands was in the top three.
Convinced that this was the right path, Maher began planning his departure—with dreams, determination, and hope in both his mind and heart.
Maher was 33 years old when he left Syria in July 2014, on a hot summer day. The route to the Netherlands was dangerous, so he decided to travel alone. When he said goodbye to his family in Damascus, he wore blue shorts, a T-shirt, and black sneakers. He also carried a scarf and $1,000, wrapped in plastic along with his passport.
Out of desperation, he embarked on one of the most dangerous routes: the Mediterranean Sea route, known as the deadliest migration path. It’s hard to imagine what it’s like to be someone who has lost all hope yet still risks their life for a safe place to live—but that was Maher’s reality.
In the coastal city of Mersin, in southern Turkey, Maher began his journey across the sea to Europe. He had to put his fate in the hands of human smugglers. Alongside 200 other Syrians—men, women, and children—he boarded a fishing boat. After two days at sea, they were transferred to a small wooden boat and left behind, hoping to be rescued. They sat outside in inhumane conditions. At the time, Maher couldn’t even swim and could only think about his family. On the fifth day, they were rescued by a large ship. Three people had died along the way. A few days later, they arrived in Italy. Maher bought new clothes, threw away the dirty ones, and, according to his own account, took a train to Rotterdam with just $500 left in his pocket.
Toen hij thuiskwam, zocht Maher op internet slechts één ding: wat het beste land ter wereld was voor kinderen, waar hij als Syriër asiel kon aanvragen. Op alle websites die hij bezocht stond Nederland in de top drie.
Overtuigd dat dit de juiste weg was, begon Maher zijn vertrek te plannen – met dromen, vastberadenheid en hoop in zijn hoofd en hart.
Maher was 33 jaar oud toen hij Syrië verliet in juli 2014, op een hete zomerdag. De route naar Nederland was gevaarlijk, dus besloot hij alleen te reizen. Toen hij afscheid nam van zijn gezin in Damascus droeg hij een blauwe korte broek, een T-shirt en zwarte sneakers. Hij had ook een sjaal en $1.000, verpakt in plastic samen met zijn paspoort.
Uit wanhoop begon hij aan een van de gevaarlijkste routes: de Middellandse Zeeroute, bekend als de dodelijkste migratieroute. Het is moeilijk om je in te leven in iemand die alle hoop heeft verloren en toch zijn leven op het spel zet voor een veilige plek om te leven – maar dat was Mahers realiteit.
In de kuststad Mersin, in het zuiden van Turkije, begon Maher aan de overtocht naar Europa. Hij moest zich overgeven aan mensensmokkelaars. Samen met 200 andere Syriërs – mannen, vrouwen en kinderen – stapte hij op een vissersboot. Na twee dagen op zee werden ze overgezet op een klein houten bootje en achtergelaten om uiteindelijk gered te worden. Ze zaten buiten in onmenselijke omstandigheden. Maher kon toen nog niet zwemmen en dacht alleen maar aan zijn familie. Op de vijfde dag werden ze gered door een groot schip. Drie mensen waren onderweg overleden. Een paar dagen later kwamen ze aan in Italië. Maher kocht nieuwe kleren, gooide de vieze weg en nam volgens zijn eigen verhaal de trein naar Rotterdam, met nog $500 in zijn zak.
Upon arriving in the Netherlands, Maher went straight to the police station to explain his situation. The police told him he needed to report to the Asylum Seekers Registration Center in Ter Apel, in the north of the country. There, he lived in a small room with four other men. After three months in Ter Apel, he was informed that the Netherlands had accepted his refugee status—after all, Syria was in the midst of a humanitarian crisis—and he was granted a five-year residence permit.
Maher was now able to apply for family reunification. After five months, the family was reunited in the Netherlands. That marked the beginning of a complicated adjustment process: a new language, customs, culture, climate, food, and way of life. For a year and a half, Maher and his wife attended a special school to learn Dutch and understand the local culture.
The family was given a 50 m² social housing apartment in Hillegom, 24 kilometers north of Leiden. It was there that their youngest daughter—their fifth child—was born. The home was too small for seven people and was in poor condition. Due to mold on the walls, the children were often sick. After living there for seven years, the 100 homes in the social housing complex were demolished, and in 2021, the family was given a new home in Leiden.
Today, they live near the Haven, the temporary harbor in the northeastern part of Leiden’s city center. The children go to school in the city and have become part of their new community. They participate in sports like football, basketball, and swimming. The family learned the language and Dutch customs, showing a strong willingness to adapt and integrate. Maher shares that his 15-year-old daughter, like many children of migrants, neither speaks nor writes the Arabic mother tongue. Maher loves life in Leiden and sees it as a balanced city: peaceful yet lively, not too busy and not too quiet. He feels welcomed by his predominantly Dutch neighbors.
Maher was already familiar with Leiden. In 2017, while still living in Hillegom, he did a seven-month internship at a hair salon on Haarlemmerstraat, the city’s main shopping street. That same year, he found a salon space for rent and decided, together with a business partner, to start his own venture. In 2018, M&M Hair Salon was born, just north of the Singel, on a street leading into the city center.
When Maher first arrived in the Netherlands, he only spoke Arabic. To improve his Dutch and attract customers, he and his business partner came up with a clever idea: clients who spoke Dutch with them would receive a discount on their haircut. Thanks to this creative approach, they were featured in local media. This exposure attracted more and more customers, and today, 80% of their clientele is Dutch. Maher says he learned the language better at work than at school. The discount strategy also had another purpose: to help him prepare for the civic integration exam.
In 2020, after six years in the Netherlands, Maher passed the exam and met all the requirements to become a Dutch citizen.
Today, Maher runs the barbershop on his own, specializing in men’s haircuts. Seniors over 65, students, and those who can’t afford the full price still receive a discount. His relationship with clients goes beyond cutting hair—he has built a community around his business: some clients bring him new customers, others help him with legal advice or correcting social media posts. He has a website, Facebook, Instagram, and TikTok. Additionally, his salon is recognized as an official training location for barber students.
Maher is grateful for all the opportunities his new country has given him. The Netherlands allowed him to start over, to work, and to apply his skills. He arrived with only $500 in his pocket and now, thanks to his hard work, is part of the urban middle class. Soon, he will travel to Dubai to visit his mother. He teaches his children—now aged between 17 and 6—that they must study, work hard, help others, and give back for what they’ve received. What Maher values most in life is good health, living in peace, and helping others. And he loves the Netherlands, his second homeland.